نسخه ای از این پست اخیراً توسط شبکه Guardian HE منتشر شده است. با توجه به اینکه من از پنج هفته در استرالیا به خانه برگشته ام ، به نظر می رسد مناسب است.
اکنون برخی از دانشگاهیان بسیار متحرک هستند. ما در سطح بین المللی متمرکز هستیم. ما یک نخبه خوش شانس هستیم ، اعضای نیروی کار دانش جهانی که رابرت ریچ مدتی قبل در مورد آن صحبت کردند. فرصت هایی داریم که در دسترس همگان نیست.
من یکی از آن "دانشگاهیان بین المللی" هستم. Mine داستانی منحصر به فرد و مجرد نیست. تقریباً دوازده سال پیش از استرالیا به انگلستان نقل مکان کردم. در آن زمان من زیاد به آن فکر نمی کردم. من برای یک ماجراجویی آکادمیک در اواخر دوران حرفه ای آماده بودم. من یک شریک زندگی آماده برای جابجایی داشتم ، یک خانواده بزرگ و دو سگ جوان که می توانستند خرد شوند ، در جعبه های مورد تأیید دامپزشک بسته بندی شده و در راحتی هوا مطبوع شوند. خانه ای به راحتی فروخته می شد ، وسایل موجود در یک ظرف قلع بارگیری می شد و از بیابان خشک استرالیا جنوبی از یک طرف جهان به طرف دره میدلندز از طرف دیگر منتقل می شد.
این نوع حرکت وضعیت جدیدی نیست. تعداد کمی از دانشگاهیان همیشه به دور خود حرکت کرده اند. تجربه کارشناسی من در دانشگاه آدلاید با گفتگو با استاد جورج روده ، یکی از مورخان برجسته اجتماعی مارکسیستی قرن بیستم ، بسیار افزایش یافت . عدم رضایت وی از آکادمی انگلیس ، درک همسالان من از وقایع در مکانهای دور را افزایش داد. برخی دیگر از اساتید ما نیز در خارج از کشور تحصیل کرده بودند ، همانطور که در آن زمان به طرز واضحی شناخته شده بود ، و آنها یک آگاهی جهانی را به یک دانشگاه لیبرال ، اما پس از آن هنوز استانی ، منتقل کردند. با این حال آنها در یک مؤسسه بسیار ضدانقلاب اقلیت اندک بودند.
البته همه در آموزش عالی این روزها بیشتر مورد توجه بین المللی هستند. حتی اگر تحقیقات ما بسیار بومی شده باشد ، همه ما به نیاز به تقویت گفتگوها ، شبکه ها ، مشارکت ها و انتشارات بین المللی بسیار آگاه هستیم. ما یادداشتهایی را مبادله می کنیم که کدام نرم افزار به ما اجازه می دهد تا کنفرانس ویدئویی بدون یخ زدن تصویر در هر چند دقیقه ، و نحوه به اشتراک گذاری بهتر فایل ها ، تصاویر و نویسندگی مشترک انجام دهیم. ما با قطارهای پر سرعت ، هواپیماهای طولانی حمل و نقل و مجاورت چمدان های گمشده ، صرف وعده های غذایی و پروازهای لغو شده بسیار آشنا هستیم. اما در این دنیای شجاع و دانشمند جدید ، "دانشگاه بین المللی" اکنون جایگاه و ارز ویژه ای دارد.
این روزها ، "دانشگاه بین المللی" به راحتی پیدا می شود. ما دیگر اقلیت ریز نیستیم. به عنوان مثال ، در موسسه فعلی من ، نزدیک به یک در هر پنج نفر از اعضای هیئت علمی از جایی غیر از انگلستان آمده اند. دانشگاه ناتینگهام نه تنها دارای جمعیت بسیار متنوعی است بلکه همین مسئله در مورد کارمندان خود نیز صدق می کند. و این یک تصویر غیر معمول در سراسر کشور نیست.
دستیابی به این نوع از ترکیب کارکنان اتفاقی نیست. در حالی که هرکدام از ما که از جاهای دیگری می آییم ، تصمیم شخصی خود را در مورد اینکه آیا کالاهای خود را بسته بندی کنیم و به سمت ناشناخته ها بگردیم ، اتخاذ کرده ایم ، در موسسات ما اتفاق دیگری می افتد. دانشگاه ها تصمیم گرفته اند که می خواهند در یک بازار جهانی دانشجویی و کارکنان فعالیت کنند. آنها آگاهانه تبلیغات شغلی را در طیف وسیعی از مناطق خارج از کشور و در وب قرار می دهند. کمیته های جستجو و شبکه های شخصی تشویق می شوند که در پخش کلمه در مورد جای خالی و فرصت ها فعال باشند.
اما چرا ، ممکن است بپرسیم ، آیا دانشگاه ها اینقدر علاقه دارند که از جاهای دیگر کارمندی داشته باشند؟
موسسات ما بر این باورند که ما "دانشگاهیان بین المللی" دو ویژگی مهم داریم:
اولا ، در موسسات آموزش عالی جهانی شده ، ما "دانشگاهیان بین المللی" ماهیت بین المللی مؤسسات خود را به ویژه و یک آکادمی جهانی شده را عموماً در معرض دید عموم قرار می دهیم. در حالی که ما این ایده را تجربه می کنیم که فارغ از اینکه اهل کجا باشید ، می توانید تحصیل کرده و دانشمند باشید ، اما ما در نهادها و فعالیتهای مهم خود در سازمانها هستیم.
ثانیا ، ما "دانشگاهیان بین المللی" اغلب مزایای رقابتی بالقوه را برای کارفرمایان جدید خود به ارمغان می آوریم. جدول قیمتهای پیشنهادی ، استناد و اعتبار ، ارزآوری کیفیت آموزش عالی است و ما "دانشگاهیان بین المللی" می توانیم در این مناطق حساب کنیم و حساب شود. دانش و تماس های محلی قبلی ما اکنون برای مؤسسات جدید ما بسیار مفید است. ما می توانیم با همکاران قبلی خود همکاری ایجاد کنیم. شبکه های "ما از آنجا" به مشارکت ها و پروژه های تحقیقاتی بین المللی جدید تبدیل می شوند. و ممکن است ما از کشورها و / یا مؤسساتی که مورد علاقه استراتژیک مؤسساتی هستند که به دنبال تحقیق بین المللی هستند ، بیایند. در حال حاضر بسیاری از دانشگاه ها همکاری جهانی را در بازی استناد به ویژه مشاهده می کنند و به بسیاری از ما توصیه می شود که با همکاران خود در خانه بنویسند ، به ویژه اگر آنها در موسسات با اعتبار بالا باشند. همچنین اگر به عنوان کارشناسان بین المللی از ما به عنوان "خانه به خانه" دعوت شده و به مهمترین برنامه ها و هدایت پروژه های معتبر دعوت شویم ، می توانیم به مؤسسات جدید خود احترام بگذاریم.
به نظر من آنچه که کمتر مورد تأیید است ، مزایای نهادی است که از داشتن کارکنان متنوع ناشی می شود. مطابق با تجربه خودم از کلاسها با جورج روده ، ترکیبی از نظر فرهنگی و زبانی از نظر دانشگاهی می تواند باعث افزایش تجربه دانشجویان شود. دانشگاهیان بین المللی قادر هستند با کلاس خود که از دانشجویان سراسر جهان تشکیل شده است ، نیاز به ایجاد ارتباط بین آنچه در اینجا اتفاق می افتد و آنچه در جای دیگر اتفاق می افتد ، به اشتراک بگذارند. ما اغلب در ادبیات ، ادبیات ، محققان ، تاریخ و روش های زندگی خود در آموزش خود دخیل هستیم. ما می توانیم تجربیات و روایاتی را ارائه دهیم که دسترسی به آنها در غیر این صورت ممکن است دشوار باشد.
بنابراین اگر ما برای دانشگاه ها مفید هستیم ، برای محقق متحرک چگونه است؟
خوب ، همه این موارد موجود و موجود ، یک دستورالعمل کمی مبهم برای "دانشگاه بین المللی" ایجاد می کند. از یک طرف ، ما می خواهیم تحقیقات را در مکان جدید خود دنبال کنیم. چالش انتقال منافع ما به اماکن جدید یکی از مواردی است که در وهله اول جذابیت زیادی برای این حرکت داشت. از سوی دیگر ، مسافت پیموده شده قابل توجهی نیز در ارتباط نزدیک با ارتباطات سابق ما ، برنامه های تحقیقاتی و ت ها ، رویدادها و بورس های تحصیلی در مکانهایی که از آنجا آمده ایم نیز وجود دارد.
این نوع تفکر مضاعف و وجود مضاعف به طور فزاینده بسیاری از "دانشگاه های بین المللی" است. ما نه تنها محقق هستیم و نه مهاجران مهاجر ، بلکه باید به طریقی استعاری از دو مکان و زمینه غافل شویم ، همیشه کمی نگران عدم قرار گرفتن در یک طرف یا طرف دیگر باشیم. برخی از ما از این موضوع خسته شده و به خانه می رویم. بعضی از ما میمانیم و عادت می کنیم. و همچنین با حفظ نوعی تعادل مکانی علمی ، می آموزیم که در مورد وضعیت آب و هوا و ترافیک در دو مکان ناله کنیم. اما ما همچنین از این حق دسترسی به مکانها و کارهایی که قبلاً فقط در کتابها می شناختیم لذت می بریم. خانه و بیرون به راهی برای زندگی تبدیل می شود.
نوشتن یک مقاله بسیار استناد شده - یک نگاه شکاک